Ons Verhaal
Wij zijn Gerwin en Marijke ter Harmsel. Wij hebben elkaar leren kennen in augustus 2000. In februari 2002 zijn wij gaan samenwonen en in juni 2006 zijn wij getrouwd.
Gerwin is de middelste uit een gezin van 3 kinderen. Hij heeft 1 oudere broer Henrico die getrouwd is met Angelien en samen hebben ze 3 mooie meiden.
Marell van 11 jaar, Lieke van 8 jaar en Sophie van 5 jaar oud. Gerwin zijn jongste zus Monique is getrouwd met Erik en samen hebben zij een schattig dochtertje Emma van 2 jaar oud.
Marijke is de oudste uit een ook een gezin van 3 kinderen. Zij heeft 2 jongere zussen. Ciska is getrouwd met Robin en samen hebben zij 2 hele lieve kinderen.
Guus van 6 jaar en Jonne van 4 jaar oud. Evelien de jongste zus van Marijke woont samen met Ronny.
Door de groeistoornis van Marijke is het moeilijk om op natuurlijke wijze kinderen te krijgen. In het begin van onze relatie hebben wij besproken indien IVF niet zou lukken wij gelijk zouden overgaan tot adoptie. In juni 2007 zijn wij gestart met de IVF procedure. Na verschillende mislukte pogingen hebben wij besloten om de adoptieprocedure te starten.
In januari 2009 hebben wij onze aanvraag bij het Ministerie van Jusitite ingediend. Dit formulier is te vinden op de site van de stichting adoptievoorzieningen. Na inschrijven hebben we een BKA nummer ontvangen. BKA staat voor Buitenlands Kind ter Adoptie. Dit BKA-nummer bepaalt de volgorde van behandeling van de aanvragen. Dit nummer is van belang voor je gehele adoptieprocedure. In november 2009 moesten we 5 a 6 verplichte VIA bijeenkomsten volgen.Het doel van deze bijeenkomsten is om aspirant-adoptieouders voldoende informatie te geven om een weloverwogen keuze te maken om al dan niet te adopteren. In deze bijeenkomsten wordt aandacht besteed aan de thema's die in adoptiegezinnen speciale aandacht verdienen. De onderwerpen zijn: de biologische ouders, de voorgeschiedenis van het kind, verlies en rouw, hechting, identiteit en loyaliteit en wensen en grenzen ten aanzien van het te adopteren kind. Ook is er gelegenheid om met andere aspirant-adoptieouders van gedachten te wisselen. Wij hebben deze bijeenkomsten gevolgd samen met 6 stellen meer en hebben dit als zeer nuttig en interessant ervaren. Ook vonden wij het heel erg fijn om ervaringen en onze procedures met elkaar te bespreken. Tot op heden hebben wij nog steeds contact met een aantal van deze stellen.
In januari 2010 hebben wij deze bijeenkomsten afgerond en zijn onze gegevens doorgestuurd naar de Raad van Kinderbescherming. In ca maart 2010 kregen wij onze eerste uitnodiging van de Raad van de Kinderbescherming. Voor het eerste gesprek moesten wij naar Zwolle. Daar hadden we een heel leuk gesprek over onze ideen wat betreft adoptie, ons eigen leven als kind ect. Naar aanleiding van het gesprek kregen we huiswerk mee en moesten wij beide ons levensverhaal schrijven en dit per mail opsturen. Het 2de gesprek vond bij ons thuis plaats. Dit gesprek ging over ons levensverhaal en onze thuissituatie. Daarna volgde het 3de gesprek. Voor dit gesprek moesten we weer naar Zwolle. Dit keer ging het over het rapport dat over ons geschreven was door de medewerkster van de raad van de kinderbescherming. Het rapport geeft haar bevindingen weer en de toestemming dat wij in staat waren om te adopteren.
In juni 2010 kregen wij dan ook onze beginseltoestemming binnen. Dit is samen met ons raadsrapport naar stichting Meiling gestuurd. Wij hadden in die tijd besloten om voor Taiwan te kiezen, daar Azie ons erg trekt.
In September 2010 kregen wij een uitnodiging van stichting Meiling voor ons eerste intake gesprek. Daar het een stichting is die op vrijwilligers draait werden wij bij mensen thuis ontvangen. Hier werd bekeken of zij voor ons konden bemiddelen voor Taiwan. Gelukkig bleek dat het geval te zijn en konden we verder met de procedure. Na een klein jaartje wachten werden we uitgenodigd voor een gesprek met betrekking tot Special Need. Dit houdt in dat je bereid moet zijn om een kindje op te nemen met een medische of sociale achtergrond. Tijdens het gesprek kun je zelf aangeven wat voor jullie bespreekbaar is en wat niet. Bij dit gesprek zit iemand die verstand heeft van medische aandoeningen en je dan ook veel kan vertellen of verschillende aandoeningen. Je krijgt na dit gesprek de lijst toestuurd die je moet ondertekenen voor accoord. Daarna is het afwachten wanneer je wordt uitgenodigd voor de landenintake.
In maart 2013 kregen wij die uitnodiging voor de landenintake. Hier wordt uitlegd en verteld welke documenten je moet verzamelen om je rapport te kunnen opsturen naar Taiwan. Tevens moesten wij een medisch onderzoek ondergaan, een fotoalbum maken, papieren invullen en brieven schrijven in het Engels. Ook de familie en vrienden moesten aanbevelingsbrieven schrijven. Dit moest binnen 10 weken weer terug zijn. Daarna gaat het naar een vertaalster die alle documenten en brieven in het chinees vertaald. Op 27 september kregen wij bericht dat ons gehele rapport onderweg naar Taiwan was.
Dan nu de laatste stap in de procedure. Het wachten op een telefoontje van Meiling met het bericht dat wij de gelukkige ouders zijn geworden van een zoon of dochter.